#rugrecht
Het verzet krimpt niet. Het groeit. Wanneer hield jij jouw rug recht, en welk positief effect had dit? En wie of wat inspireerde jou om dit te doen? Deel jouw ervaring, en inspireer de ander. We zijn allemaal weleens onze hoop verloren. Radeloos, hebben we ons gevoeld. Deel jouw positieve energie, juist voor hen. Pay it forward.
Voordat je verhaal geplaatst wordt, wordt deze eerst even gecheckt.
Vandaag voor het eerst naar de supermarkt geweest sinds de mondkapjesverplichting. Ik had mezelf voorgenomen om zonder mondkapje naar binnen te gaan, maar ik vond het toch te spannend. Toen ik eenmaal binnen was zei ik tegen mezelf dat als ik één iemand zonder mondkapje zou zien, ik hem ook direct af zou zetten en de boodschappen verder zonder mondkapje zou gaan doen. Zo gezegd, zo gedaan. Na een paar minuten zag ik een oudere meneer zonder mondkapje en durfde ik hem ook af te zetten. Niemand sprak me er op aan en niemand keek me raar aan. Voelde goed zonder mondkapje!
Ik vind het nog heel spannend om zonder mondkapje naar binnen te lopen in de supermarkt, dus ik doe m op bij de ingang. Zodra ik binnen ben doe ik hem direct af, want ik merk heel snel dat m’n hart sneller gaat kloppen en ik het ontzettend benauwd krijg. Niemand die er tot nu toe iets van heeft gezegd… ? zie zelfs mensen een beetje jaloers kijken, haha.
Bedankt Isa voor je nuttige informatie en motiverende social posts!
Een bijzonder gesprek met mijn huisarts gisteren. Ze haalde mij op uit de wachtkamer zonder mondkapje, zoals ik de afgelopen weken tijdens mijn vele bezoeken aan haar gewend ben. Ook ik draag geen kapje, omdat mijn longen dat niet toelaten.
Al snel ging ons gesprek over de mondkapjes rage en ze vertelde dat haar twee collega’s, die angstvallig steeds kapjes gedragen hadden, nu juist C-verschijnselen hadden en thuis waren. Ze moest er wel om lachen dat zij, steeds vanaf het begin zonder kapje en zonder angst, maar met haar gezonde dosis menselijkheid en nuchterheid, nu de gezonde en enigste huisarts in de praktijk was.
Ze vertelde ook Dat zij zelf het niet aan durft om het vakzin te nemen. Dit omdat de informatie eromheen, de tijd waarin het ontwikkeld is en de onderzochte bijwerkingen haar geen zekerheid/duidelijkheid en vertrouwen gaven om met haar gezonde immuunsysteem zich eraan te wagen. Ze voegde eraan toe dat gezonde mensen buiten de risicogroepen het bovendien niet eens nodig zouden hebben.
Ze heeft het zelfs haar ouders (in de 80) afgeraden te nemen. Haar vader heeft benoemd dat we nu in een gezondheids-dictatuur zitten waarbij de bevolking geen baas meer is over zijn eigen lijf en vrijheid van meningsuiting. Een krasse mening van een generatie die weten wat vrijheid en oorlog betekent.
Ik citeer mijn huisarts hè.
Mijn vragen en twijfels over de hedendaagse politiek, besturing van de maatschappelijke problemen die er nu zijn en gericht aansturen op polarisatie in ons systeem, werden door mijn broodnuchtere huisarts bevestigd. Zij maakt zich grote zorgen over de onjuiste en schimmige informatievoorziening over de vakzins, over de mate waarin wij in een zogenaamde pandemie zouden verkeren en de zogenaamde uitpuilende ziekenhuizen die zij met eigen ogen duizelingwekkend verlaten heeft aangetroffen.
Ik kon haar vertellen dat de definitie van pandemie kort geleden veranderd is van zoveel doden per zoveel inwoners, naar getelde besmettingen…..het verbaasde haar niet.
Zij werkt ook op de spoedeisende hulp waar nog nauwelijks mensen durven te komen. Haar wandelgang door hetzelfde en enorme Maasstad ziekenhuis leverde lege gangen op en haar collega’s op de IC melden dat er niet meer bedden bezet zijn dan bij een stevige griepgolf. Zij sprak haar verbazing uit over de media die op zo’n onjuiste wijze de bevolking informeert, of eigenlijk angst aanjaagt waar dit totaal niet nodig is.
Een huisarts die haar strepen verdiend heeft door in de binnenlanden van Suriname als arts gewerkt te hebben. Die ook in deze minder bedeelde Rotterdamse wijk het nodige ervaren en gezien heeft. Dankbaar voor haar heldere kijk, haar ontnuchterende vragen en waarschuwingen. Zij raadde aan zo min mogelijk een mondkapje te dragen voor mijn gezondheid en het vakzin niet te nemen tot er echt gedegen onderzoek gedaan is en bijwerkingen helder zijn.
Ik vertelde haar hoe dankbaar ik ben om van een dergelijke vakkundige zo veel nuchterheid en helderheid te horen en vroeg of ik haar verhaal zonder haar naam mag delen. Dat mocht, en zij was ook dankbaar om met iemand te kunnen delen over de waanzin die zij op dit moment in NL en de wereld op medisch en maatschappelijk gebied ziet gebeuren.
Ze sprak haar verdriet uit dat het stellen van kritische vragen en een andere mening toegedaan zijn dan het overgrote deel van de bevolking, in de hoek belandt van mensen die schijt hebben aan de regels. Terwijl het stellen van vragen juist is omdat we zorg hebben voor deze wereld, onze gezondheid, onze vrijheid en de zorgwekkende richting die we nu ingeslagen lijken te zijn. De verhouding zijn zoek, het draait niet meer om gezondheid, maar om leven zonder C, wat onmogelijk is. Net als je in het leven kanker niet meer uit kunt sluiten en wat menigmaal een veel gruwelijker effect en dood teweeg brengt dan C.
Ik heb hoop, ik heb vertrouwen, dat meer mensen zich laten informeren, zich open stellen voor een bredere kijk op de zogenaamde waarheid die ons via de gangbare media kanalen voor geschoteld wordt.
Wat de waarheid is weet waarschijnlijk niemand, maar dat veel van wat nu gaande is weinig nog met transparante informatie voorziening te maken heeft en democratische mogelijkheden om voor je eigen gezondheid en weerstand te kunnen opkomen, lijkt toch wel zo overduidelijk te worden, voor gelukkig steeds meer en meer mensen.
Ik deelde zojuist mijn ervaring op mijn Facebook pagina. Spannend ook, vooral omdat ik mij ten overstaan van veel collega’s (ik werk voor justitie) nu dus openlijk uitspreek over het systeem, mondkapjes en vakzinatie. #rugrecht!
De eerste week zonder mondkapje voelde wat ongemakkelijk, als enige zonder en niet wetend wat me te wachten stond. Inmiddels loop ik vol trots, zelfverzekerheid en vrijheid blijheid rond zonder en schenk ik mensen graag mijn glimlach. Ja dat kan ik gelukkig nog! Ik krijg positieve blikken, maar ik heb ook al een keer opmerkingen naar mn hoofd gekregen. Daar trek ik me lekker niks van aan en lach!
Vandaag was ik in de supermarkt en mijn oog viel op een stokoud omaatje lopend met haar rollator door de winkel, met het mondkapje onder haar kin. Ik dacht, ZO die doet er niet aan mee. Trots op haar! Ik werd er helemaal blij van… Ik hoop dat er steeds meer mensen bij zullen komen die dat ding afzetten.
Isa jij inspireert en motiveert, dankjewel daarvoor!
Al aan het begin vertelde n vriendin mij hoe ik me moest gedragen. We zijn al 30 bevriend binnen n groepje van 6. Die vriendin heeft n eigen coaching praktijk en ik heb n net gestarte yoga/massage praktijk. Zij vond dat ik onverstandig deed door mijn mening te uiten (mn op fb);…wat moeten mensen wel niet van je denken en …klanten kunnen daardoor wegblijven.
Ik vond t bizar dat n coach mij de mond wilde snoeren. Als klanten hierdoor niet komen, zijn het mijn klanten niet!
Ik ben blij dat ik bij mezelf ben gebleven… ik ontmoet nu juist de mensen die bij mij en mijn praktijk passen. Heel bijzonder hoe dat werkt.