#rugrecht
Het verzet krimpt niet. Het groeit. Wanneer hield jij jouw rug recht, en welk positief effect had dit? En wie of wat inspireerde jou om dit te doen? Deel jouw ervaring, en inspireer de ander. We zijn allemaal weleens onze hoop verloren. Radeloos, hebben we ons gevoeld. Deel jouw positieve energie, juist voor hen. Pay it forward.
Voordat je verhaal geplaatst wordt, wordt deze eerst even gecheckt.
Vandaag in de supermarkt zonder mondkap maar met uitzonderingskaartje. Bij de groente stond een oudere man mij afkeurend aan te kijken. Ik zei hem vriendelijk gedag, toen hij bleef kijken vroeg ik aan hem of hij mij iets wilde vragen. Toen kwam het hoge woord eruit: waarom ik geen mondkap draag. Ik heb hem rustig verteld dat ik een uitzonderingskaartje heb. Meneer vroeg niet verder. Met rechte rug en zonder mondkap mijn boodschappen gedaan.
Afgelopen zaterdag naar de bakker voor lekker vers brood. Zonder mondkapje naar binnen gewandeld. Werd ik aangesproken door een meneer die vrij agressief vroeg waarom ik geen mondkapje droeg. Ik zei dat ik dat ik daar niet in geloofde. Ondertussen voelde ik zoveel spanning in me lijf. Confrontatie is toch wel heel spannend voor me, ik ben zo van de harmonie. En toch houd ik in dit verhaal wel me rug recht!
Na het betalen voor het brood ben ik naar buiten gelopen en ben ik praatje gaan maken met de schoenmaker tegenover de bakker. Dat deed ik achteraf met de gedachte dat ik wellicht nog even rustig kon praten met die meneer die met net had aangesproken. En ja hoor. Hij kwam gelijk naar me toe, deed z’n mondkapje af en stelde de vraag nu nog een keer maar wel met een milderde ondertoon. Ik heb geprobeerd vanuit mezelf te vertellen hoe ik er in sta. Daar had die eigenlijk geen boodschap aan, helaas. Hij leek me iemand die als een mak schaap de regels opvolgt om maar niet in de problemen te komen. Bijzonder hoe mensen alles maar voor zoete koek slikken. Nadenken mag en een eigen mening en daar voor uitkomen is geen schande.
Isa, ik had je ‘rug recht’ speech al eerder gezien en na nog een keer luisteren, voel ik nog meer de kracht van die speech. Gewoon als Rotterdammer eigen (ik ben geboren en getogen Rotterdammer!) recht voor ze raap zeggen waar het op staat. Krachtig!
Liefde overwint alles!
Geen goedendag meer. Geen interesse meer. Geen vriendelijke blikken meer. De woorden “je moet een mondkap op” en verontwaardigde blikken, wanneer mensen geen mondkap op hebben.
Iedereen heeft zijn eigen manieren en reden om wel óf niet aan de maatregelen te houden.
Laten we weer goedendag zeggen, interesse tonen en vriendelijke lach of knipoog geven aan elkaar.
Ik draag geen mondkap omdat ik niet achter de maatregelen sta. De redenen vanuit WHO zijn in mijn ogen niet gegrond en het is niet gezond voor mijn eigen fysieke en mentale gezondheid. Als ik naar de winkels ga, meld ik dat ik geen mondkapje draag. Kunnen ze dat niet waarderen en accepteren dan zijn bedrijven/ organisaties/ mensen het mij niet waard, om daar mijn tijd, aandacht en geld te spenderen.
Dus mensen, ga met elkaar in gesprek en leer van elkaar. Anders gewoon met je eigen zaken bemoeien en oordeel niemand. Zo zorgen we voor minder verdeeldheid onder elkaar.
Vanaf het begin dat het een dringend advies was om een mondkapje te dragen, heb ik hier niet aan mee gedaan. Ik geloof niet in de werking van de mondkapjes, hebben ze zelf ook eerder duidelijk gezegd dat er geen bewijs voor was maar dat dit een gedragsbeinvloeding is. Ik heb zelf een chronische ziekte en merk dat ALLE aandacht vooral naar Corona toe gaat in deze tijd, regelmatig vraag ik me dan ook af, mag je ook nog opkomen voor je eigen gezondheid en ziekte als dat geen Corona is? Tel je dan ook nog mee? Ik ben daar zelf zeer van overtuigd en dat maakt me ook sterker in mijn houding en gedrag om geen mondkapje te willen dragen. In het begin deed ik wel haast schuw de boodschappen en was ik haast blij als ik weer een winkel uit was. Maar nu merk ik hoe vaker ik er kom hoe beter het gaat en je weet waar je het zelf voor doet. Inderdaad mensen kijken je wel aan vanwege dat ontbreken van een mondkapje, maar als jij als persoon maar vriendelijk blijft, en uit respect voor hun wat extra afstand houd (zeker bij de oudere mensen!) kan het haast niet misgaan. Wat ik ook zie als positief dat als je het gesprek aangaat met mensen dat er met veel mensen nog echt wel te praten is maar dat veel mensen het toch doen vanwege de angst voor een boete of ontbreken van kennis.
Dagelijks waar mogelijk probeer ik in de kleine dingen mijn verzet te laten merken door middel van geen mondkapjes op te zetten, eerlijk mijn mening te proberen geven wat de huidige situatie met ons als gezin doet en er van vind, op te komen voor mijn kinderen op school en ga tegen de maatregelen van school in protest en probeer waar mogelijk de school te overtuigen dat dit niet zal leiden tot het welzijn van mijn kinderen. Er zitten zeker wel zware dagen tussen dat je haast de moed zou begeven, maar ook bijzonder vaak fijne en hoopgevende gesprekken of gebeurtenissen. Goed dat je dit doet Isa en zeker hard nodig! Als moeder maak ik me ook echt zorgen om de (jongere) kinderen, wat dit allemaal emotioneel met hun doet. Het is voor een kind nog te moeilijk om te begrijpen waarom dit nu allemaal gaande is. Misschien zou je dit ook eens ter sprake willen brengen als de gelegenheid zich voordoet?.