Speech Vrouwen Voor Vrijheid Museumplein

 

De vorige keer dat ik op het podium stond, ten overstaan van bezorgde burgers, was ik een ambtenaar. In mijn vrije tijd liet ik mij kritisch uit over de Coronawet, die onze grondrechten prijsgeeft alsof ze nooit van ons zijn geweest. Ik had van mijn teamleider te horen gekregen dat ik met mijn online uitspraken mij op een dun koord balanceerde. Zelf had hij de vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel. Maar ik moest er rekening mee houden dat dit bij een directeur terecht zou komen die er anders over dacht dan hij.

Ik was er ziek van en ik raakte even in de war. In die tijd zag ik een filmpje van een Duitse chef van een politiecorps. Hij riep zijn collega’s op, om verzet te bieden. Hij hielp ze herinneren aan hun geschiedenis. En vroeg hen om voor het geweten te kiezen, in plaats van voor gehoorzamen. Zijn oprechte emotie en zuivere intentie, inspireerde mij, en het sterkte mij. Ik koos ervoor om mijn hart te laten spreken. Ik hield mijn rug recht.

Ik stap voorgoed uit het systeem met beperkingen die indruisen tegen mijn natuurlijke staat van zijn.

Inmiddels heb ik mijn ontslag ingediend en heb ik mij ontdaan van het koord waarop ik moest balanceren. Niet alleen dat. Ik stap voorgoed uit het systeem met beperkingen die indruisen tegen mijn natuurlijke staat van zijn. De bestaande kaders van het systeem hebben altijd al gesneden in mijn vel als een te strak elastiek. Ik laat mijn vuur niet meer dempen. Nooit meer.

Niet alleen de Duitse politiechef heeft mij geïnspireerd. Ik maak een diepe buiging voor alle mensen die al zijn opgestaan. En zich hebben uitgesproken. Die zich hebben losgemaakt van het systeem, en hebben gekozen voor de weg van de meeste weerstand. Het is zwaar, kan ik je vertellen. Maar over 40 jaar wil ik dat mijn kleinkinderen weten wat oma in 2020 heeft gedaan. Toen de wereld in een sneltreinvaart door de knieën ging, en daarvoor dankjewel zei. Toen dienen de norm werd en verzet de vijand. En burgemeesters opriepen tot verraad. Nooit. Ik kies voor verzet en ik hou me niet koest. Want dit is groter dan ik ben.

Vanuit de grond van mijn hart en de grootst mogelijke urgentie, vraag ik jullie volle aandacht voor wat ik jullie ga vertellen. En dat komt neer op de volgende drie dingen:

1. Voor echt begrip van het overheidsbeleid, moet je verder omhoog kijken. Het is niet Rutte, die bepaalt. Het zijn supranationale instanties die de dienst uitmaken. En die moeten we kennen en in het licht zetten.
2. Verdeel en heers, het is een eeuwenoud systeem. En op dit moment draait ie op volle toeren. Als je het ziet, kan je het doorbreken.
3. Hou je rug recht. Want wij zijn met meer. En ik ken niemand, die eerst twijfelde aan het beleid, en daarna toch besloot de maatregelen te steunen. Het is altijd andersom. Het verzet krimpt niet, het groeit.

1. Informatie

We beginnen met wat informatie. Want ik weet niet hoe het met jullie zit, maar sinds een paar maanden ben ik een stuk wijzer geworden. Zo ben ik bijvoorbeeld beter op de hoogte van de G20. Dat is een internationaal forum dat bestaat uit de 19 grootste nationale economieën plus de EU. De G20 heeft tot doel bij te dragen aan wereldwijde economische groei en ontwikkeling. In 2017 kwam de G20 bij elkaar in Berlijn. Ze deden daar een oefening. Een high level pandemic exercise. Georganiseerd en gefinancierd door het John Hopkins centre, het WEF en de baas van Microsoft.

Zij simuleerden een virus dat uitmondde in een pandemie. Het ging om een virus dat van persoon tot persoon werd overgedragen via druppeltjes of besmette oppervlakten. De hypothese ontstond dat het virus werd overgedragen op drukke marktlocaties en de symptomen waren onder meer kortademigheid, koorts en een droge hoest. Ongeveer 20 tot 30% had intensieve zorg nodig en 14% was afhankelijk van mechanische beademing. Voor dit virus was in het eerste jaar geen specifieke therapie of vaccin beschikbaar. Uitbraken werden beperkt door effectieve detectie van gevallen, bewustmakingscampagnes, en de implementatie van strikte hygiënepraktijken, waaronder het isoleren van patiënten en het opsporen van contacten.

Dat onze machtigste wereldleiders zich al jaren voorbereiden op het scenario zoals zich dat heeft ontvouwd, wist ik niet. Het stond zelfs hoog op de agenda. Want in oktober vorig jaar organiseerden de WEF en de Bill & Melinda Gates Foundation een evenement genaamd “Event201”. Daar kwamen 15 hooggeplaatste functionarissen bijeen voor een simulatie van een uitbraak van een nieuw coronavirus. Dit virus werd in de simulatie overgedragen van vleermuizen op varkens op mensen, dat uiteindelijk van persoon op persoon werd overgedragen. Het scenario eindigde op het punt van 18 maanden. En in de simulatie stierven 65 miljoen mensen.

Het is verdomd jammer dat die noeste voorbereiding op een pandemie niet heeft geleid tot het versterken van het zorgstelsel. Integendeel. De kapot bezuinigde zorg is nu de oorzaak van het feit dat het hele land een spookstad is geworden. Waar alle vreugde is uitgezogen, burgers elkaar controleren en mensen meer ruzie hebben dan intimiteit.

De lockdown in maart, bracht mij tot stilstand. Ik rustte uit en kwam terug aan bij mezelf. En van daaruit aanschouwde ik het nieuwe normaal. Ik ging medicijnen bezorgen en bracht bloemetjes bij een seniorenflat. Bij elke deur die openging, moest ik mijn tranen bedwingen. Ik keek in de angstige ogen van ongewassen mensen, met etensresten in het gezicht en de gordijnen nog gesloten midden op de dag. Hoe zeer ik ook meeleefde met de mensen aan de beademing, schreeuwde alles in mij, dit is niet goed. Misdadig vind ik het inmiddels, hoe wij worden gedwongen mensonterend met de kwetsbaren om te gaan onder het mom van solidariteit. En dat artsen ons vragen selfies te maken met mondkapjes om uit te dragen dat zij die dat niet doen, egoïstisch zijn. Dit is fout. Dat er in Rotterdam een scan auto rondreed om met infrarood te controleren of mensen wel voldoende afstand hielden, was voor mij de druppel. Alsof ik ontwaakte uit een hypnose.

Ik begon me te verdiepen in de mensen die ik op TV hoorde zeggen dat er een pandemie was, en die ons adviseerden over de aanpak van de crisis. Ik las over de WHO, die, gefinancierd door de farma, alle landen van de VN adviseert over gezondheid. Ik printte de meerjarenplanning uit van de Europese Commissie en zag dat rond 2021 een Europees vaccinatiepaspoort zou worden uitgerold. Ik las over het grootschalige project ID2020, dat er op neerkomt dat wij allemaal een digitaal certificaat krijgen om medische informatie op te slaan, inclusief toegediende vaccins, waarmee toegang wordt verkregen tot rechten of diensten. Ik bestudeerde de officiële website van de blijkbaar aanstormende vierde industriële revolutie, en het versmelten van mens en technologie. Het doorbreken van de door de natuur gestelde grenzen van het menselijk bestaan, schijnt een belangrijk streven te zijn. Ik keek het promotiemateriaal van de World Economic Forum, die pleit voor een samenleving zonder eigendom, gecentreerd in smart cities, waar de massa wordt onderworpen aan surveillance ten behoeve van het klimaat. Volgens Klaus Schwab, directeur van de WEF, moet de wereld gezamenlijk en snel optreden voor een “great reset”. De COVID-crisis is een gouden kans voor dit project, omdat de ongekende schokgolven mensen meer ontvankelijk kunnen maken voor grote visies op verandering, zei Prins Charles.

Ik kan er met mijn pet nog niet bij dat het daadwerkelijk om onze toekomst gaat, wat aan de tekentafel is uitgewerkt. Maar het heeft mij wel doen beseffen, dat om overheidsbeleid te begrijpen, je verder moet kijken dan Rutte en De Jonge. Dat moet je durven. Want om eerlijk te zijn, is het niet fraai. En toch vraag ik jullie om het te doen. Want kennis is kracht. En ook wij moeten vooruitdenken. Wij moeten verder kijken dan Corona. En ons actief bezig houden met de vraag, wat onze agenda is de komende 10 jaar. Hoe willen wij leven? Wat zijn onze idealen en wensen voor de toekomst. Hoe willen wij het inrichten en op welke manier zien wij dat voor ons? Als ze het ons niet vragen, zullen we het ze uit eigen beweging duidelijk moeten maken. Maar dat begint wel bij het besef dat we het heft in eigen hand moeten nemen, en dat het niet vanzelf gaat zoals je hoopt. Als het communistische en gecontroleerde leven in China ook jouw schrikbeeld is, is het tijd om wakker te worden en om op te staan.

2. Verdeel & Heers

Veel mensen hebben kritiek op het overheidsbeleid. Mensen zien dat het middel erger is dan de kwaal en mensen missen enige vorm van perspectief. We leven in een politiestaat en we worden onderdrukt. Ook als je het niet door hebt. Corona heeft mij doen zien dat wij als koeien in een wei zijn gezet, die mogen grazen binnen het afgebakende terrein, terwijl met groot geschut hekken van schrikdraad om ons heen worden gebouwd. Niet elke koe hoeft onder hoogspanning te staan, om te voelen waar het gevaar dreigt. Ongemerkt schuifelt men al grazend naar het midden van de wei, om zich op de middenstip vrij te wanen. Maar aan de randen voel je de macht. Daar waar wetten onze onvoorwaardelijke grondrechten zouden moeten beschermen, worden onze vrijheden overgedragen aan de voorwaarden van de macht.

Rutte richtte zich onlangs tot Erdogan en zei hem op ferme toon, dat de vrijheid van meningsuiting een groot goed is. Dat is bullshit. Want die vrijheid beperkt zich tot het narratief van de overheid. En dat wordt gezien, Rutte. Dat wordt gemerkt. Ook dat komt boven water.

Mensen die vraagtekens zetten bij het overheidsbeleid en achterliggende agenda’s, worden geframed, gecensureerd, bedreigd, of ontslagen. Ik weet het van vier mensen die onaangekondigd aan huis zijn bezocht door de politie. Zij hadden zich kritisch uitgelaten online, en de politie kwam polshoogte nemen. Een uniform die aan ze vroeg, wat hun intenties waren en of hun verzet tot problemen zou leiden. Hoe bedoel je, vrijheid van meningsuiting.

Tegengeluid is geen gevaar voor de democratie. Tegengeluid is een gevaar voor de zittende macht. Gevoed door hoererende journalisten worden kritische denkers beschouwd als potentiele terroristen en burgers keren zich tegen elkaar. We worden extern verleid om plaats te nemen op een klapstoeltje in een van de twee kampen die voor ons zijn gebouwd. Ben je voor of tegen een mondkapje?
Bied je bescherming, of wil je vrijheid? Ben je solidair of egoïstisch? Het is verdeel, en heers. We zitten er middenin.

Stap uit de carrousel. En kijk voorbij Corona. Want alle feiten liggen al lang en breed op tafel. Het is geen killervirus. Het is een van de ziektes die wij mensen kunnen krijgen. Als je er vroeg bij bent is er een medicijn beschikbaar, en voorkom je lange termijn klachten. Het is nooit gezellig op de IC. En dokters en zorgmedewerkers hebben gekozen voor een beroep waarin ze dagelijks zieke mensen moeten behandelen. Natuurlijk verdienen ze applaus. Maar wij leveren allemaal een bijdrage. En we leveren allemaal offers. Alle mensen verdienen menselijkheid. Zonder rangorde.

En dat is het goede nieuws. Wij mensen zijn hetzelfde bedraad: we willen lachen, huilen, dansen, beminnen, zorgen, genieten, verbinden, knuffelen. En gedijen het best in een omgeving waarin we worden gezien, geaccepteerd en gedragen. Een zwetend lijf, het uitproesten van het lachen, een kotsend kind, een hete adem en het drukken van je wang tegen een andere wang. Het hoort bij ons. En heeft ons nooit bang gemaakt totdat de overheid besloot dat wij bang moesten zijn en alles op alles zette om ons in angst te houden.
Ik heb geen hoge pet op van machthebbers, nee. Maar de mensheid is goed. Daar ben ik van overtuigd. Ga de strijd aan met het systeem, niet met je medemens. We zijn geen vrijwillig leger.

Dus laat de discussie rusten. Alle feiten liggen al op tafel. Maak verbinding met de mensen waar jouw ego mee wil breken. Spreek met hen over jouw zorgen, en jouw wensen voor de toekomst. Vind elkaar in de essentie. Maak die verbinding. Voor het hogere doel. Dat is groter, dan wij zijn. Lukt het niet? Geeft niet, probeer je het morgen weer. Zorg dat de liefde en empathie weer wordt aangeroerd in jezelf en bij de ander. Want dat hebben we nodig om verschil van inzicht te kunnen omarmen als een virus dat ons nooit zal verlaten maar onze weerstand zal versterken.

Een donkere kamer kan je verlichten met één kaars. Maar een verlichte ruimte maak je niet zomaar donker.

3. Houd je rug recht

Een donkere kamer kan je verlichten met één kaars. Maar een verlichte ruimte maak je niet zomaar donker. Steek je licht aan, houd je rug recht en wees een voorbeeld. Hoeveel mensen zou de Duitse politiechef nog meer hebben geïnspireerd met zijn ene daad? Hoeveel mensen heeft hij gesterkt bij lastige keuzes? Augustinus zei, “Hoop heeft twee prachtige dochters. Woede en Moed. Woede over de dingen zoals ze zijn en Moed om te geloven dat ze niet zullen blijven zoals ze zijn.” Lieve mensen, vecht voor elkaar, en buig alleen voor liefde.